Η Ρόμπιν Έλακοτ, γραμματέας του ιδιωτικού ντετέκτιβ Κόρμοραν Στράικ, λαμβάνει στο όνομά της ένα ακρωτηριασμένο πόδι, που συνοδεύεται με στίχους από τραγούδι των Blue Oyster Cult. Ποιος είναι ο μυστηριώδης άντρας που επιτίθεται σε γυναίκες και αφαιρεί μέλη τους; Τι σχέση έχει με το παρελθόν του Στράικ και γιατί απευθύνθηκε στη Ρόμπιν; Ποιους τέσσερις υπόπτους έχει υπ’ όψιν του ο ντετέκτιβ που να ταιριάζουν με μια τέτοια γκροτέσκα κίνηση και γιατί κατέληξε σ’ αυτούς; Πώς είναι να θες να κόψεις ένα μέλος του σώματός σου γιατί το νιώθεις περιττό πάνω σου ή, ακόμη χειρότερα, γιατί θες να γίνεις ανάπηρος; Η νέα περιπέτεια του Κόρμοραν Στράικ πηγαίνει πολύ βαθιά μέσα στην ανθρώπινη παράνοια.

Πρόκειται για μια από τις πιο ενδιαφέρουσες και εμπλουτισμένες με δευτερεύουσες περιπτώσεις υποθέσεις του Κόρμοραν Στράικ, την οποία απόλαυσα χωρίς να παραλείψω ούτε μία γραμμή. Και είναι ένα αστυνομικό μυθιστόρημα 640 σελίδων, με πάρα πολλές περιγραφές, όπως και τα προηγούμενα της σειράς, τοπίων, ατμόσφαιρας, κλίματος, πόλεων, περιοχών και πολλές εσωτερικές σκέψεις και ψυχογράφηση. Με ανάμικτα αισθήματα (αγωνίας, χαράς, συγκίνησης, τρόμου) χάθηκα και πάλι στα δαιδαλώδη μονοπάτια της γραφής και της σκέψης της J. K. Rowling, που χρησιμοποιεί το ψευδώνυμο Robert Galbraith για τη σειρά των βιβλίων με ήρωα τον Κόρμοραν Στράικ. Γιατί δεν παρέλειψα να διαβάζω ούτε λέξη, αφού ήξερα ότι σε κάποια αποσπάσματα δε θα έχανα κάτι σημαντικό για την υπόθεση της δολοφονίας; Δεν έχω απάντηση. Η συγγραφέας έχει μια μοναδική μαεστρία και δεξιοτεχνία να χτίζει ένα περιβάλλον τόσο λεπτομερές και εκτεταμένο όπου ούτε χάθηκα ούτε βαρέθηκα ούτε αποπροσανατολίστηκα. Ρουφούσα κάθε λέξη, δημιουργούσα με τη φαντασία μου κάθε διαμέρισμα, κήπο, δρόμο, τα πάντα.

Στο συγκεκριμένο βιβλίο η δεξιοτεχνία σκιαγράφησης των χαρακτήρων και ο χειρουργικός σχεδόν χειρισμός του δεσμού μεταξύ τους είναι αξιέπαινα. Οι τέσσερις ύποπτοι στους οποίους επικεντρώνεται ο Στράικ, οι παράλληλες έρευνες της Ρόμπιν που τη φέρνουν σ’ επαφή με τον κόσμο των ακροτομόφιλων (για την επεξήγηση, βλέπω λίγο πιο κάτω) και η προσωπικότητα του δολοφόνου που παρεμβάλλεται στην αφήγηση συγκροτούν ένα πολυποίκιλο, πυκνογραμμένο σύμπαν προσωπικοτήτων και νοοτροπιών που με πήγαινε από το ένα σημείο στο άλλο, από σπίτια σε κακόφημα μπαρ και πορνεία, από το Λονδίνο στη Γλασκώβη και σε άλλα σημεία της αγγλικής υπαίθρου. Άνθρωποι που θα βοηθήσουν, που θα κρύψουν και θα κρυφτούν, που θα φοβηθούν, που θα ξεπεράσουν τον εαυτό τους, άνθρωποι που θα βάλουν το δικό τους λιθαράκι στην πλοκή.

Ο ιδιότροπος και ηθικά ακέραιος Κόρμοραν Στράικ εδώ παραθέτει αρκετές ακόμη πληροφορίες από το οικογενειακό του παρελθόν, όπου είχε να κάνει με μια δύσκολη ζωή, γεμάτη από κοινόβια, ναρκωτικά, αποτυχημένους γάμους της μητέρας του και την προσπάθειά του να τη σώσει από όλα αυτά αλλά και να σωθεί ο ίδιος. Οι ύποπτες δοσοληψίες, ο άγραφος νόμος τιμής, οι τύψεις του Στράικ επανέρχονται όσο κρατούν οι έρευνές του για τον πιθανό αποστολέα του κομμένου ποδιού. Εξίσου σημαντικά στοιχεία μαθαίνουμε και για τη Ρόμπιν, είτε για τη φοιτητική της ζωή και πώς οδηγήθηκε στην απόφασή της να ασχοληθεί με την εγκληματολογία είτε για τον αρραβώνα της με τον Μάθιου Κάνλιφ και τον τρόπο που χειρίστηκε κάποιες αναπάντεχες αποκαλύψεις, που κλυδωνίζουν τον αρραβώνα της και ραγίζουν το επαγγελματικό στυλ που έχει υιοθετήσει απέναντι στον Στράικ. Η συγγραφέας ξέρει να χειρίζεται και να παρουσιάζει πολύ καλά τις ανθρώπινες σχέσεις και τις αλληλεπιδράσεις τους, με αποτέλεσμα Στράικ και Ρόμπιν να γνωριστούν καλύτερα και να δουν ολοκληρωμένη την εικόνα του ανθρώπου με τον οποίο δουλεύουν τόσο καιρό. Η μεταξύ τους σχέση και οι αλλαγές που αυτή υφίσταται από τις καταιγιστικές εξελίξεις σε προσωπικό και επαγγελματικό επίπεδο ίσως κουράσουν, μιας και προστίθεται κι αυτή στο ήδη γεμάτο από, ομολογουμένως καλά, ψυχογραφήματα ενώ και οι δυο τους αναλώνονται σε πολλές εναλλακτικές σκέψεις για το επόμενο βήμα που καλούνται να κάνουν σε κάθε νέα αλλαγή γύρω τους και μέσα τους. Είναι όλα όμως έτσι γραμμένα που κλείστηκα στο σύμπαν που ζωντανεύει η J. K. Rowling με πολύ μεγάλη μου χαρά και βγήκα κερδισμένος ενώ οι τίτλοι αρκετών κεφαλαίων, παρμένοι από στίχους των Blue Oyster Cult, δημιουργούσαν ένα παρανοϊκό soundtrack που αναζητούσα στο διαδίκτυο να με συντροφεύει κατά την ανάγνωση.

Διαταραχή σωματικής ταυτότητας και αρτιότητας ή σύνδρομο BIID, παιδεραστία, εμπόριο ναρκωτικών και ένας πολύ στενός κύκλος ακροτομόφιλων, ανθρώπων δηλαδή που έλκονται σεξουαλικά από ακρωτηριασμένους, είναι το σκοτεινό φόντο στο οποίο διαδραματίζεται το μυθιστόρημα. Δεν μπορούσα ποτέ να φανταστώ ως πού θα φτάσει ο ανθρώπινος εγκέφαλος σε βίτσιο και στρεβλωμένη ερωτική ικανοποίηση κι ανατρίχιαζα σε κάθε σκέψη, λέξη, πράξη. «Η σοδειά του κακού» λοιπόν είναι ένα πλούσιο σε πλοκή, ανατρεπτικό αστυνομικό μυθιστόρημα, με προσεγμένη καταγραφή χαρακτήρων, έξυπνες αλληλεπιδράσεις, ποικιλία πρωταγωνιστών και δευτεραγωνιστών που συγκροτούν ένα αρκετά μπερδεμένο αλλά λογοτεχνικά προκλητικό παζλ που δεν μπορούσα ν’ αφήσω από τα χέρια μου αν δεν το τελείωνα.